NY en 2 terugvluchten….

Na 2 dagen wakker met de wekker mochten we vanochtend uitslapen. Onze vlucht vertrekt immers pas om 18.00 uur dus tijd zat. We staan rond 8.00 uur op, douchen en maken de koffers reis klaar. Dat was eigenlijk zo gedaan want het ging zich nog om de laatste grote koffer met de pennenspullen en de laatste toiletzaken. Na alles in de auto hebben geduwd op zoek naar een ontbijt gelegenheid want bij dit hotel zat geen ontbijt (en geen föhn).

De navigatie ingesteld op JFK kortste route in km want ja we hadden immers tijd. Op de route komen we als eerste ontbijtgelegenheid tegen…..jawel, Cracker Barrel . 

Ach waarom ook niet, toch mijn favo tent dus dan de allerlaatste keer toast met appel en cereal, stroop en koffie. We rijden hiernaar langzaam richting vliegveld en zien wel wat we nog tegenkomen om eventueel een stop te maken. Dat doen we ook bij een  parkeerplek met een groot aantal eetgelegenheden. En een Starbucks, toch nog eentje dan….. Na wat rondkijken gaan we weer verder en de mevrouw van de navigatie babbelt ons verder. Ronald voelt dat er iets niet helemaal klopt met de navigatie. 

Ze babbelt ons wel de goede richting uit richting JFK maar ook hier kun je natuurlijk op verschillende manieren komen en omdat wij de kortste route in kilometers hadden ingetoetst en niet in tijd zaten we ineens midden in het centrum van New York….. COOL.

Gelukkig hadden we dus tijd want midden door het centrum is tijdrovend. We genoten er wel van, samen door de Big Apple scheuren (lees slakkengang). Na veel toll betaald te hebben (daarom doet die navigatie dame dat, krijgt provisie) kwamen wij rond 14.30 uur aan op JFK. De koffers konden meteen door en achter de douane eten we en drinken we nog iets en hebben de grootste lol dat we door DOWNTOWN zijn gereden.

Op het vliegveld was het weer een drukte van belang en onze vlucht zat helemaal vol en wat opviel heel veel Afrikanen. Maakt niks uit coloured mensen, wij vinden het prima. We stijgen op en krijgen eten en drinken en dan gaan de lampjes uit om te slapen. 2 rijen voor ons is een Afrikaanse man die al 4 keer naar het toilet gelopen is en met paniek in de ogen, ik merk het op aan Ronald en laten het daarbij uiteraard. Ja wat moet je er ook mee maar het viel erg op.

We waren inmiddels drie uur onderweg en toen gebeurde er iets afgrijselijks. Misschien als ik het zo schrijf voor jullie niet maar als je erbij zit twee rijen vanaf praat je wel anders.

Die meneer begint rare geluiden te maken  met zijn hoofd tegen het vliegtuig raam te slaan rare bewegingen te maken en de medepassagiers om hem heen springen op en beginnen het cabinepersoneel te roepen, uiteraard. Epileptische aanval dat was heel duidelijk daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben. We stonden op en zagen veel bloed , bleek hij op zijn tong te hebben gebeten. Een van de stewardessen riep om of er misschien een dokter in het vliegtuig aanwezig was. Dat zie je toch ook alleen maar in films. Gelukkig waren er 2 artsen en een verpleegkundige aanwezig en gaan de man behandelen zo goed als het kan. Het heeft 3 kwartier geduurd voordat ze hem uit de aanval krijgen. Uiteindelijk hebben ze hem versleept naar een ander gedeelte van het vliegtuig waar wij wel meekregen dat hij nog 4 aanvallen heeft gehad. De artsen en de piloot besloten om zo snel mogelijk aan land te gaan en in dit geval Shannon in Ierland. Medisch personeel stond klaar en wij mochten landen. Gelukkig voor die man. Het duurde uiteraard vrij lang voordat we weer weg konden. Protocollen, de koffer van die meneer moest onder uit het laadruimte gehaald worden. Ze konden zijn paspoort nergens vinden. Werd een aantal keren bij ons ook gezocht of ie niet ergens gevallen was…..

Dan zijn er natuurlijk altijd passagiers die dan het personeel aanspreken waarom ze niet dat uurtje nog door hadden kunnen vliegen dat had ie makkelijk uit kunnen houden. Euhuh, ja en jullie zijn artsen…. Ik denk maar zo ze doen dit niet voor niks. Het zal echt wel nodig zijn geweest voor de gezondheid van die man en daarbij moet je je eens bedenken wat de vliegtuigmaatschappij zich op de hals haalt qua kosten want dit kost klauwen met geld maar het weegt niet op tegen een mensen leven. De dames 6 rijen voor ons bleven mopperen daarover waarop een steward zegt. Het is zoals het is , klaar, punt !!!! Op ons heeft het hele gebeuren een afgrijselijke indruk gemaakt.

Er was echt wel wat geregeld voor de mensen die hun aansluitende vlucht hadden gemist. Het enige wat wij hopen is dat die man het goed gaat maakt en ook weer kan reizen zo als wij dat ook graag doen.

Om 10.15 uur waren in Brussel (in plaats van 6.55 uur), duurde even met de koffers en rond 11.30 uur reden we naar huis.

Bij thuiskomst was zoonlief thuis hij had vrij vandaag. Hij was blij ons te zien en ook onze trouwe viervoeter, zo gek als een deur ondanks zijn hoge leeftijd. Dochter is ook blij maar die komt morgen op visite want zij moest werken.

Complimenten aan onze Nieck (en Femke) . Hij is als knul al die weken alleen thuis geweest en heeft het huis netjes gehouden, gewassen en zo meer. Tuurlijk zijn z’n vrienden hier geweest. Pilsje, PlayStation, ons maakt dat niks uit als je maar opruimt. 

Wij hebben een fantastische vakantie gehad en hopen dat jullie een beetje hebben kunnen meegenieten daarvan. De vraag was wie het blog zou schrijven nou dat was duidelijk. Heb het met veel plezier gedaan.

Het gewone leven begint hier weer en mijn voornemens zijn weer genoteerd. Ik doe dat altijd na de vakantie en niet met oud en nieuw, dan heb ik inspiratie opgedaan op allerlei gebied.  Misschien tot volgend jaar want ja hier luid het motto ‘go with the flow’……. en uiteraard  ‘every day is a gift’ en doe daar wat mee…….

Iedereen bedankt voor de leuke en grappige berichten (ook priveberichten).

Groetjes van Ronald en Petra .

Penn store……

Het kerstlied was inderdaad niet zo vroeg. Na het douchen snel  de koffers in de auto want het ontbijt is hier om 6.30 uur en we willen uiterlijk om 6.45 uur in de auto zitten en dat lukte. 

We beginnen te rijden en stoppen regelmatig voor een plaspauze en een rustpauze. Ook in Virginia waar we een bakkie koffie nemen bij Starbucks. Ronald naar binnen en komt naar buiten met een smile. Wat zou daar nou weer gebeurd zijn. Zag wel dat op zijn beker walnut stond maar niet nadenken. Hij geeft mij de bekers aan en ik zeg vanwaar die smile op je face, leuke meid daarbinnen. Nee dat was het niet en kijk weer op de beker dus ik zeg heb jij koffie met walnoot, de man die het liefst decaf neemt. Maar dat was nou het hele gedoe. Bij Starbucks vragen ze altijd een naam van wie de koffie is en Ronald zegt al jaren ‘Ronald like Ronald mc Donald’…..Duidelijk zou je zeggen maar ze doen het erom (ook dat weten we al jaren) hij heeft al heel wat namen gehad maar ‘walnut’ was toch de leukste. Hij zag dat anders waarop ik zeg. Dat meisje zag je aan voor een lief eekhoorntje die een walnoot in de hand had (positief denken). Al lachende proberen we de koffie op te drinken.

Tegen de middag wilde we een hapje lunchen  en er volgt een afslag …..zowel links als rechts kon gegeten worden na de afslag. Eigenlijk wilden we Subway en als Ronald besluit om rechtsaf te slaan zien wij, Cracker Barrel. Weer lachen want dat was niet de bedoeling, aangezien we niet wilde zoeken zijn we daar toch maar gaan lunchen.

Tot Washington ging alles voorspoedig na Washington en net voor Philadelphia begon het toll verhaal. Een godsvermogen hier. Als je ooit gaat houd daar gruwelijk rekening mee. Uiteindelijk heeft het 16 dollar gekost voor dat we in Philly aankwamen. Niet normaal wat een prijzen. Dacht eigenlijk dat we daar nog wel een wijntje voor konden terugvorderen maar vergeet het maar.

Uiteindelijk naar veel in de file hangen en stilstaan (i.v.m. wegwerkzaamheden) kwamen wij aan bij de winkel waar Ronald naar had uitgekeken. Bij binnenkomst was het in mijn ogen een ongerept zooitje.  3 Mannen die daar rondliepen waar geen gesprek mee viel te beginnen. Ronald snuffelt rond en ik bekijk het personeel met een kritisch oog. Een lange slungelige jonge die ongeïnteresseerd aan de pc zit en Facebook heeft aanstaan. Een flinkere man die blijkbaar de ‘baas’ blijkt te zijn  en een aardige knul met bril die wel een glimlach kan laten verschijnen. Ik naar die laatste knul, vragen stellen over acryl enzo . Hij hielp goed en langzaam kwam Ronald uit de sale hoek (soms net een vrouw, eerst de koopjes) en hij en die knul gingen verder met de pennen en andere zaken die Ronald nodig had. Nou was het bijna sluitingstijd en ik voelde de ‘dreiging’ van zowel de slungel als de ‘baas’. Erg vervelend als je bedenkt dat Ronald best veel geld had gespaard en veel had willen neerleggen. Ronald had het ook door en kocht zijn dingen die daar van belang waren. Wij hadden toch een heel andere visie over de verkoop van spullen in een eigen zaak. Ook al zou mijn zaak sluiten om 17.00 uur en ik zag dat klanten zeer geïnteresseerd waren in het kopen van, dan hield ik in dit geval de zaak nog even open en zou ze in de watten leggen al was het met een glimlach. Nogmaals dat pennen gebeuren is niet goedkoop. We konden er ook wel weer om lachen je leert er weer van natuurlijk. 

De rit daarheen was geweldig en hebben veel  mooie gezien in Philly zoals ze dat hier noemen Die trouwens helemaal in de ban zijn van de paus want die komt 26 en 27 september daarheen. Of we nog eens in de winkel zullen komen denk dat dat antwoord wel duidelijk is hihihi. 

WaWa is een tankstation

De rest besteld hij via de gewone weg die we gewend waren. Hij was toch helemaal blij en gelukkig met zijn spulletjes en zijn van daaruit naar het hotel gereden en na het inchecken een hapje gaan eten bij Chili’s.

Daar nog maar een extra drankje genomen op onze vakantie. Morgen om 18.00 uur plaatselijke tijd vertrekken wij weer richting Brussel. Morgen dus onze echte laatste dag in Amerika.

Kerst…..

Om 4.00 uur horen wij ineens kerstmuziek ‘Carol of the bells’…. zijn ze nou helemaal gek geworden. O nee wacht het is mijn telefoon nog op alarm Kerststand. (weet je ook hoe vaak ik dat ding zet hihi). Opstaan dus en na 4 uurtjes slaap valt dat tegen maar oké we wilde het zelf. We moeten vandaag echt veel Miles maken anders gaan we het morgen niet redden want ook dan moeten we stevig door. Nou denk je dat is stress maar niets is minder waar. We rusten vaak en hebben ook de nodige plaspauzes. (Zijn geen 18 meer, 18+ inmiddels ;-) )

We pakken alles in de auto en gaan op pad (4.45 uur). Op een of andere manier wil het niet zo lukken met wakker worden aan mijn kant en ik zal zeggen dat ik ECHT een ochtend mens ben. Stel je maar in verbinding met onze dochter want die krijgt daar de kriebels van als ik al zo vroeg fluit en zing en volledig aanwezig ben.

Ronald had al voorgesteld om de hele weg te rijden en ik stem daarmee in. Tuurlijk ‘rij’ je dan mee en maken we het gezellig in de auto (ondanks dat het wakker worden toch echt niet lukte). Na 2 uur rijden maar eens  een koffie halen en een broodje eten  misschien wil dat. Uiteindelijk duurde het tot tegen de middag voordat ik eens goed aanwezig was. Echt heel vreemd voor mij.

Na de nodige pauzes zijn we om 12.30 uur gestopt bij Cracker Barrel voor een lunch. En een souvenir voor de moeder van Ronald. Wij geven haar daar altijd iets speciaals en weet dat altijd erg te waarderen. We rijden weer verder en komen onderweg van alles tegen (zie foto’s).

Ronde de klok van 16.30 uur komen wij aan in Smithfield North Carolina. In een Best Western hotel . Ziet er prima en schoon uit.

We gaan nog even de benen strekken na al dat rijden bij een outlet. Valt ons direct op dat de temperatuur ongeveer dat van Florida is alleen niet zo vochtig  erg aangenaam. We lopen wat winkels in en uit en zoeken naar een koffer (Ja Ron , cryptos, het is uitgekomen). De winkels verschillen niet veel met de Outlet in Florida alleen één winkel, een met allerlei snuisterijen voor in huis en een kerstafdeling niet normaal. Het water liep me in de mond, Ronald heeft veel moeite om me mee naar buiten te krijgen. Uiteindelijk een koffer gevonden en inmiddels al gevuld.

We gaan een hapje eten bij Texas Steakhouse, de manager van het hotel vertelde ons dat als we het hotel kaartje lieten zien we 10% korting krijgen. We zijn altijd in voor iets nieuws en we waren heel  tevreden. Leuke tent, vlotte bediening, prima prijs (-10%).

En nu op de hotelkamer, kapot, moe.  Maken nog even het verslag en gaan de kooi in. Morgen weer vroeg eruit alleen niet meer om 4.00 uur maar om 6.00 uur ook vroeg maar iets minder. We willen om 6.45 uur in de auto zitten en weer op pad. Als alles goed gaat zullen we rond 15.30 uur in Huntingdon Valley  Philadelphia zijn.

Wij zeggen bedankt voor het lezen en helaas geen rode wijn ( die had ik bij het eten) en welterusten.

Bok Tower,

Laatste dag in en om de villa, wat ga je dan doen. Allereerst uit ontbijten want veel is er niet in huis. Wat cola light, water, wijn en wat vanille ijs. Nou nee doe maar niet. Dus op naar Ihop daar waren we nog niet geweest deze vakantie. Oké,  dan heb je gegeten en kun je van alles nog ondernemen.  

Florida slokt je op wat dat betreft. Vorig jaar spraken wij wat locals op ons logeeradres en hadden het over de Bok Tower, vernoemd naar dhr. Bok. Een mooie toren (met carillon die ieder half uur speelt ) waar je niet in mocht maar het gaat ook om de tuin die eromheen ligt. Prachtig aangelegd met exotische planten en bloemen. Heel veel vlinders alleen wilde die krengen niet blijven zitten voor een foto. Allerlei hoekjes waar je even kunt zitten en een mooi venster waar je het leven op het water kunt waarnemen. Dat laatste wel gevonden maar niks kunnen waarnemen. Waarom niet? Er was een groep jongeren, een soort scouting en de ‘akela’ vroeg waar wij vandaan kwamen. 

Nederland……..begint me daar een knul helemaal uit zijn plaat te gaan over voetbal en namen te noemen van voetballers, zo jammer dat onze zoon Nieck hier niet bij was. Geloof die 2 hadden de middag wel om gekregen want wij weten niks van voetbal. Maar die jongen was zo blij dat hij eindelijk eens ECHTE Nederlanders had ontmoet. Graag gedaan knul……

Snel weer bij dat venster weg en even naar het restaurant om wat te drinken. Het was warm alles was buiten en dan beginnen we toch weer te lekken. Het was een prachtig park, over de entree waren de meningen verdeeld. Ook in onze groep van ‘a party of two’. De een vond het prachtig maar 12 dollar teveel voor het geen je te zien kreeg. De ander vond 12 dollar zeker veel maar zag dat er ook veel onderhoud aan was en dat zien ligt aan jezelf hoelang je in dat park wilt lopen naargelang je het volhoud in de hitte. Wie wat gezegd heeft mogen jullie zelf uitvogelen.

Na de Boktower zijn we richting villa gereden en even gestopt bij Winn Dixie, een supermarkt die wij wel vaker zien maar nog nooit zijn binnen gelopen. Zelf ben ik altijd uit op koopjes ( coupons) en pasjes van de winkels. Zo ook hier en ik kreeg mooi een mee geregistreerd en wel.( en koopjes gehad)

Nu snel naar de villa voor het laatste teint werk. Even nog wat zonnen en zwemmen. Rond 17.00 uur stappen we in de auto om een hapje te eten bij Longhorn. Bij het uitrijden van het park zie ik een dichte doos op het fietspad liggen. We zagen hem te laat dus Ronald draait de auto en ik haal de doos van de weg. Er zit inderdaad wat in. We maken hem open en zien 12 tubes kit in de kleur brons erin zitten……whahahahahahah….lachen natuurlijk. Hebben wij weer, we hebben goud gevonden in de vorm van tubes brons kleur kit. Bijna goud. We hebben de buurman er blij mee gemaakt.

Bij Longhorn heerlijk gegeten en een leuk gesprek gehad met de serveerster die uit Bulgarije kwam. En nu naar de villa. Nee eigenlijk willen we niet. Ronald stelt voor om nog een keer naar de Boardwalk te gaan en daar na de zonsondergang te gaan kijken, zo gezegd zo gedaan. Het was er gezellig druk en allemaal vrolijke mensen. Hier en daar muziek, er werden marshmallows geroosterd op het strandje. Echt de moeite waard om daar eens overheen te wandelen en dan wel het hele vijvertje rond. De zonsondergang gezien en het was goed zo. Afscheid van ons geliefde Florida.

Dan nu het echte werk natuurlijk. Tijd voor de laatste spullen in te pakken en alles zover opruimen in de villa. Morgen om 4.00 uur rammelt  de wekker en we willen om 5.00 uur wegrijden. Ben benieuwd of het gaat lukken.

 Mijn wijntje staat weer klaar en zal de laatste zijn in de villa. Morgen hoop ik jullie te berichten vanuit een hotel 8 uur rijden hier vandaan. Tot morgen.