Celebration

Met het opstaan hadden we ons bedacht om te gaan ontbijten in Celebration. Eerst heel even kijken naar de start van de F1, even kijken hoe onze Max het ervan af brengt. Wij zijn en blijven toch Limburgers. Als twaalfde over de finish ik zeg chapeau wij doen het je niet na.

Dan toch op pad voor het ontbijt. Celebration doet mij denken aan een wijk waar je de oude dag door brengt of als je een grote prijs hebt gewonnen. Schitterende woningen met een ‘porch’, het gras wordt volgens ons getrimd met een nagelschaartje en als je een honden liefhebber bent is dit DE plaats om te wonen. Het is er heerlijk rustig en het centrum is gehuld in huizen met vrolijke kleurtjes, een vijver en bij de vijver staan schommelstoelen. Waar wij na het ontbijt even in plaats nemen en lekker ‘schaukeln’.

Wij ontbijten bij the Market Street Cafe, Ronald had pannekoeken met banaan en pecan en ik wilde graag French toast met eggs and bacon…..n schets mijn verbazing dat er ook nog aardappelblokjes bij zaten, ach ja het is vakantie doe eens gek ( niet opgegeten overigens ) en koffie kregen we weer tot in den treuren. Na het ontbijt wandelen we om de vijver en zien ineens markt kraampjes. Bleek een  markt van lokale mensen die hun waar verkopen. Groente, brood maar ook een hobby freubelmuts met gehaakte kleedjes en een kettingvirtuoos die heel handig een ketting c.q. armband in elkaar zet. Erg leuk om te zien. Na de markt lopen we nog door het kleine centrum weer richting auto.

We gaan naar de villa maar eerst even de bekende gang naar JCPenny, we besparen jullie de gang van zaken maar het is weer gelukt. Morgen de laatste keer met de bon en ik zeg je een Levi’s broek voor 9 dollar dat krijgen we bij ons niet.

Het is prachtig weer en alweer een traktatie voor ons, vorig jaar hebben we best veel regen gehad  dus we profiteren van de zon en we werken hard aan onze teint en dus wordt de middag gevuld met om en om bakken links en rechtsom zwemmen en weer in en uit de spa…….

Ronald had voor het avond eten een verrassing, ja daar heb ik altijd wel oren naar….verrassingen. Mijn jurk aan, de lippen gestift parfummetje op en daar gaan we richting , alweer, de International drive.

Hij heeft het al vaker gehad  over het Japanse restaurant Kobé, met z’n alle aan een tafel een kok in het midden en die kookt dan. In Nederland deden we dat ook regelmatig maar ze sterven uit bij ons.

Nou daar zaten we dan, samen met 8 andere aan een tafel ( socializen zijn we niet vies van ) en een joker van een kok. Hij sneed de staartjes van de scampi en gooide de staarjes met één  beweging in zijn linkerborstzakje en boven op zijn koksmuts. Soja saus noemde hij cola tja ik kan van alles vertellen maar het is echt de moeite waard om daar een avond naar toe te gaan. Het was weer veel  eten en kregen dan ook een piepschuim bakkie mee naar huis.

Terug in de villa vullen we het blog aan en gaan zo weer aan het bekende wijntje  en babbelen we de dag even door.

Truste, groetjes van Petra