Penn store……

Het kerstlied was inderdaad niet zo vroeg. Na het douchen snel  de koffers in de auto want het ontbijt is hier om 6.30 uur en we willen uiterlijk om 6.45 uur in de auto zitten en dat lukte. 

We beginnen te rijden en stoppen regelmatig voor een plaspauze en een rustpauze. Ook in Virginia waar we een bakkie koffie nemen bij Starbucks. Ronald naar binnen en komt naar buiten met een smile. Wat zou daar nou weer gebeurd zijn. Zag wel dat op zijn beker walnut stond maar niet nadenken. Hij geeft mij de bekers aan en ik zeg vanwaar die smile op je face, leuke meid daarbinnen. Nee dat was het niet en kijk weer op de beker dus ik zeg heb jij koffie met walnoot, de man die het liefst decaf neemt. Maar dat was nou het hele gedoe. Bij Starbucks vragen ze altijd een naam van wie de koffie is en Ronald zegt al jaren ‘Ronald like Ronald mc Donald’…..Duidelijk zou je zeggen maar ze doen het erom (ook dat weten we al jaren) hij heeft al heel wat namen gehad maar ‘walnut’ was toch de leukste. Hij zag dat anders waarop ik zeg. Dat meisje zag je aan voor een lief eekhoorntje die een walnoot in de hand had (positief denken). Al lachende proberen we de koffie op te drinken.

Tegen de middag wilde we een hapje lunchen  en er volgt een afslag …..zowel links als rechts kon gegeten worden na de afslag. Eigenlijk wilden we Subway en als Ronald besluit om rechtsaf te slaan zien wij, Cracker Barrel. Weer lachen want dat was niet de bedoeling, aangezien we niet wilde zoeken zijn we daar toch maar gaan lunchen.

Tot Washington ging alles voorspoedig na Washington en net voor Philadelphia begon het toll verhaal. Een godsvermogen hier. Als je ooit gaat houd daar gruwelijk rekening mee. Uiteindelijk heeft het 16 dollar gekost voor dat we in Philly aankwamen. Niet normaal wat een prijzen. Dacht eigenlijk dat we daar nog wel een wijntje voor konden terugvorderen maar vergeet het maar.

Uiteindelijk naar veel in de file hangen en stilstaan (i.v.m. wegwerkzaamheden) kwamen wij aan bij de winkel waar Ronald naar had uitgekeken. Bij binnenkomst was het in mijn ogen een ongerept zooitje.  3 Mannen die daar rondliepen waar geen gesprek mee viel te beginnen. Ronald snuffelt rond en ik bekijk het personeel met een kritisch oog. Een lange slungelige jonge die ongeïnteresseerd aan de pc zit en Facebook heeft aanstaan. Een flinkere man die blijkbaar de ‘baas’ blijkt te zijn  en een aardige knul met bril die wel een glimlach kan laten verschijnen. Ik naar die laatste knul, vragen stellen over acryl enzo . Hij hielp goed en langzaam kwam Ronald uit de sale hoek (soms net een vrouw, eerst de koopjes) en hij en die knul gingen verder met de pennen en andere zaken die Ronald nodig had. Nou was het bijna sluitingstijd en ik voelde de ‘dreiging’ van zowel de slungel als de ‘baas’. Erg vervelend als je bedenkt dat Ronald best veel geld had gespaard en veel had willen neerleggen. Ronald had het ook door en kocht zijn dingen die daar van belang waren. Wij hadden toch een heel andere visie over de verkoop van spullen in een eigen zaak. Ook al zou mijn zaak sluiten om 17.00 uur en ik zag dat klanten zeer geïnteresseerd waren in het kopen van, dan hield ik in dit geval de zaak nog even open en zou ze in de watten leggen al was het met een glimlach. Nogmaals dat pennen gebeuren is niet goedkoop. We konden er ook wel weer om lachen je leert er weer van natuurlijk. 

De rit daarheen was geweldig en hebben veel  mooie gezien in Philly zoals ze dat hier noemen Die trouwens helemaal in de ban zijn van de paus want die komt 26 en 27 september daarheen. Of we nog eens in de winkel zullen komen denk dat dat antwoord wel duidelijk is hihihi. 

WaWa is een tankstation

De rest besteld hij via de gewone weg die we gewend waren. Hij was toch helemaal blij en gelukkig met zijn spulletjes en zijn van daaruit naar het hotel gereden en na het inchecken een hapje gaan eten bij Chili’s.

Daar nog maar een extra drankje genomen op onze vakantie. Morgen om 18.00 uur plaatselijke tijd vertrekken wij weer richting Brussel. Morgen dus onze echte laatste dag in Amerika.